Άνευ σημασίας
Δεν είμαι εγώ αυτός που με έχει ανεβάσει ως εδώ
δεν είμαι εκείνος που επέλεξε να έχω αυτήν την θέα
και αν τώρα σε κοιτάζω μα δεν καταφέρνω να σε δω
στο χείλος του γκρεμού τα μάτια πάντα κάτω θα κοιτάζουνε μοιραία
Δεν έχει όμως πλέον τώρα πια καμία σημασία
ούτε κανένας λόγος παίζει για να μπαίνω στην ουσία
μεγάλωσα πολύ για να μετράω πια σωστά και λάθη
και δεν με νοιάζει που ούτε εσύ , ούτε κανείς, ποτέ , δεν θα το μάθει
Α.Π.
ΣΤΟΛΙΔΙ
Ένα στολίδι στην βιτρίνα
από γιορτή που έχει περάσει
ντρέπεται που είναι εκτεθειμένο
και που έχει την χαρά του χάσει
Με κοίταξε μες στην ψυχή μου
και με ικετεύει ''αγόρασε με
θα σου προσφέρω μόνο έγνοιες
μα αν δεν με θες προσπέρασε με''
Σαν πεφταστέρι ήταν ωραίο
φεγγοβολούσε πριν να σβήσει
να το αγαπήσω ήταν μοιραίο
σαν ματωμένη του ήλιου δύση
Το αγοράζω με λαχτάρα
με το σταυρό και με τα αγκάθια
με ένα μολύβι , μία κιθάρα
και με τα αυγά και τα καλάθια
Η αυταπάτη και η αλήθεια
το δάκρυ , το χαμόγελό μου
το όνειρο και ο εφιάλτης
η σκέψη και το μυστικό μου
Α.Π.
ΤΩΡΑ
Όλα φωνάζουν 'προχώρα ''
''κάνε κι άλλο ένα βήμα''
''μη μένεις στάσιμος , βρες το αύριο''
Μα εγώ δεν χόρτασα το ''τώρα''
Το αύριο δεν είναι δικό μου , δεν θα το προλάβω ποτέ
Και σήμερα είσαι εσύ εδώ, είμαι και εγώ
Άσε τον χρόνο να κάνει τα δικά του
Μπορεί , και θα το κάνει
θα παρασύρει τα κορμιά μας , τις ζωές μας
Ομως τη στιγμή μας δεν θα μπορέσει να την σβήσει με τη γόμα του , όπως θα σβήσει τις μέρες μας από το άπειρο
Δεν θα μπορέσει ποτέ να την αλλάξει , να την παραμορφώσει
Είσαι η στιγμή μου
δεν την αλλάζω με όλους τους αιώνες που πέρασαν και θα έρθουν
Α.Π.
ΑΝΟΙΞΗ
Το ηλιοβασίλεμα στού ορίζοντα τα πλάτη
πληγή κρυμμένη και βαθιά που στάζει αίμα
ένα παράπονο δειλά τρέχει απ' το μάτι
για να κρυφτεί βιαστικά πίσω απ' το ψέμα
Δεν ντράπηκε η άνοιξη και έχει ανθίσει
σαν ξεδιάντροπα κορίτσια οι μαργαρίτες
το αστείο που έχει με το γέλιο σου χωρίσει
και οι φίλοι που όλο παζαρεύουν σαν μεσίτες
Βάλε της άνοιξης τα χρώματα στην σκέψη
βάψε το γέλιο σου που έχει ξεθωριάσει
σαν χελιδόνι στην φωλιά του να επιστρέψει
και άστο μέσα στην ματιά σου να κουρνιάσει
Α,Π,
ΙΣΩΣ
ίσως να ήμουν καπετάνιος σε μία θάλασσα βαθιά
ίσως να ήμουνα στρατιώτης με ασπίδα και σπαθιά
ίσως να ήμουνα μοντέλο με ομορφιά και γοητεία
ίσως να ήμουνα ένας λούστρος σε μία κοσμική πλατεία
ίσως να ήμουνα μαέστρος σε διάσημη ορχήστρα
ίσως να ήμουνα ρεμπέτης με μουστάκι και χωρίστρα
ίσως να ήμουν οικοδόμος με μυστρί και με σκερπάνι
ίσως να ήμουνα αγρότης με γκασμά και δικριάνι
ίσως να ήμουν ένας κλόουν ίσως να ήμουνα ακροβάτης
ίσως να ήμουν καραγκιόζης ίσως να ήμουν χατζιαβάτης
ίσως να ήμουν ταβερνιάρης ίσως να ήμουν σερβιτόρος
ίσως να ήμουν ξενοδόχος ίσως να ήμουν αχθοφόρος
ίσως να ήμουνα εγώ ίσως να ήμουν κάποιος άλλος
ίσως να ήμουνα μικρούλης ίσως να ήμουνα μεγάλος
ίσως να ήμουν ζωντανός ίσως να ήμουν πεθαμένος
όμως πάντα σε αγαπούσα και είμαι ακόμα ερωτευμένος
Α,Π,
ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ
Τα άγρια θεριά που γέννησαν η δόξα και το χρήμα
είναι αυτά που σε έπνιξαν μες του αιγαίου το κύμα
αυτά είναι που σε σκότωσαν μέσα στην λαμαρίνα
αυτά είναι που σε κάψανε έναν ίούλη μήνα
Είναι αυτά που έδιωξαν το μέλλον απ' την χώρα
αυτά είναι που σου μάτωσαν το αύριο και το τώρα
τα λυσσασμένα τα θεριά που ξεδιψούν με αίμα
που έχουν για δόντια κοφτερά τον φόβο και το ψέμα
Είναι αυτά που σε άφησαν σε ράντζο να πεθάνεις
που αν δεν είσαι πλούσιος δεν νοιάζονται να γιάνεις
αυτά που καταρράκωσαν την δωρεάν παιδεία
και που νομιμοποίησαν ρεμούλα και ληστεία
Αυτά σε κοροϊδεύουνε , αυτά σε λοιδορούνε
όμως γιατί αδιαφόρησες τόσο εύκολα μπορούνε
γιατί ποτέ δεν μίλαγες την πάρτη σου κοιτούσες
όπως και εγώ , έτσι και εσύ , για όλα αδιαφορούσες
για όλα αυτά και άλλα πολλά ,και για όσα μας χρωστάμε
στο δρόμο να είσαι δίπλα μου μαζί να περπατάμε
κι αν τίποτε να αλλάξουμε στο τέλος δεν μπορέσουμε
έστω θα προσπαθήσουμε και ίσως μας συγχωρέσουμε
Α,Π,
ΕΓΩΙΣΜΟΣ
Ότι αφήνεις στο τέλος και εκείνο σε αφήνει
Όταν ματώνει η αγάπη έχουν πάντα και οι δυό την ευθύνη
Και εσύ που θέλεις μακριά μου να πας
γρήγορα ξέχασες πως με αγαπάς
Και εγώ που θέλω να φύγω μακριά σου
προτού στεγνώσω από τα φιλιά σου
Έγώ που βρήκα λιμάνι σε σένα
και εσύ που βρήκες ταξίδι σε μένα
Πρέπει να κάνουμε κάτι επειγόντως
και χρόνος υπάρχει ακόμη
μα είναι ο άνιωθος εγωισμός που μας κλείνει το στόμα
να μην πει το ''συγγνώμη''
Μα αφού και εγώ σ αγαπώ
μα αφού και εσύ με αγαπάς
και εγώ θα μείνω εδώ
και πουθενά δεν θα πας
Α.Π.
